-Δεν μας είπες νεφέλη εκτός από το να διαβάζεις την σκέψη των άλλων και να γίνεσαι αόρατη τι άλλο μπορείς να κάνεις?
ρώτησε ο λούκας
-ε, princess πράγματι το έχω και εγώ απορία συμπλήρωσε ο ντέιβιντ
-λοιπόν, αγόρια μου τα γνωστά
-τέλειο αδικία κιόλας γιατί εσύ να έχεις τόσες πολλές δυνάμεις princess?
-δεν ξέρω!!! εσύ fly man? ρώτησε η νεφέλη
-τα γνωστά... Πετώ και τηλεμεταφερομαι αλλά θα αρχίσουμε καμία φορά την πρόβα? είπε ο λούκας
-ναι πάμε, αλλά εγώ δεν έχω drums είπε ο ντέιβιντ
-ανέβα πάνω και πάρε τα δικά μου
-οκ
Και έτσι τα παιδιά άρχισαν την πρόβα τους, ήταν βεβαία δύσκολη η πρώτη μέρα αλλά όταν αγαπάς κάτι κάνεις τα πάντα για ν βγάλεις το καλύτερο αποτέλεσμα και έτσι δούλεψαν αρκετές ώρες και ικανοποιημένη πια σταμάτησαν να ξεκουραστούν και χωρίς να το καταλάβουν είχε κιόλας βραδιάσει.
-Πρέπει να φύγω είπε ο ντέιβιντ και μάζεψε τα πράγματα του να φύγει..
-περίμενε να φύγουμε μαζί είπε η νεφέλη και σηκώθηκε να μαζεύει και εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό της
-άστο τα λέμε μετά είπε ο ντέιβιντ βλέπω έχεις ήδη δουλειά και με καθυστερείς
-καλά τι έπαθες? Ρώτησε η νεφέλη ξαφνιασμένη αλλά εκείνος είχε ήδη φύγει , είναι χαζό είπε η νεφέλη δυνατά
-ναι πράγματι τι τον πείραξε
Η νεφέλη πλησίασε τον λούκας πολύ κοντά σήκωσε το κεφάλι και του είπε ναζιάρικα
-λούκας μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη?
Ο λούκας την κοίταξε
-τι προσπαθείς να κάνεις την ρώτησε? Την ρώτησε. Εκείνη πλησίασε όλο και πιο κοντά πήρε το ένα του χέρι το έβαλε στην μέση της και πλησίασε κοντά στο αυτί του και του είπε
-πέτα λούκας μαζί μου σε παρακαλώ εκείνος απομακρύνθηκε
-δεν γίνεται νεφέλη μπορεί να μας δει ο καθένας τι κάνεις τώρα?
-έλα λούκας δεν θα μας δει κανείς στο υπόσχομαι και έβαλε ξανά το χέρι του στην μέση της, εκείνος δεν το ξανασκέφτηκε πήρε και το άλλο του χέρι την έσφιξε και πέταξε, ένας κρύος αέρας διαπέρασε το πρόσωπο της, και μια αίσθηση ελευθερίας
-λούκας είναι τέλειο! Σ ευχαριστώ, ο λούκας την γύρισε μια βόλτα και μετά την κατέβασε σπίτι της, εκείνη τοθ έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και πήγε να ανοίξει την πόρτα της εκεί την περίμενε μια έκπληξη
-επιτέλους ήρθες πάγωσα άδω περά. Είπε ο Πήτερ μόλις είδε την νεφέλη να έρχεται
-δεν μπορούσες να ανάψεις μια φωτιά να ζεσταθείς τι, τις έχεις τις δυνάμεις σου?
-να με δεις κάνεις?! Καλά θες να το μάθουν όλοι? Και γιατί σε φέρνει ο άλλος εδώ πετώντας?
-τι σε νοιάζει?!
-εγώ το λέω για να μην σας δει κανείς είπε ο Πήτερ
-και τώρα τι θες από μένα?
-θέλω να μιλήσουμε σε παρακαλώ πάμε κάπου να κάτσουμε κερνάω
-δεν ξέρω γιατί κάθομαι και σου μιλάω μετά απ όλα αυτά που έγιναν αλλά τέλος πάντων πάμε μέσα δεν είναι κανείς
-πάμε κάπου άλλου καλυτέρα δεν νιώθω άνετα φαντάσου να το μάθει ο γκάμπριελ
-και?! Αφού έχω τελειώσει μαζί του και δεν θα κάνουμε και τίποτα κακό
-ναι δίκιο έχεις καλά πάμε. Η νεφέλη άνοιξε την πόρτα και μπήκαν μέσα
-ησυχία γιατί κοιμάται η αδελφή μου και δεν θέλω να ξυπνήσει γιατί μετά θα αρχίσει τις ερωτήσεις ποιος είσαι και τέτοια για αυτό ανέβα τα σκαλιά και η πρώτη πόρτα αριστερά είναι το δωμάτιο μου ,εγώ πάω να φέρω τίποτα
-οκ! Αλλά εσύ μου είπες ότι δεν είναι κάνεις
-έτσι είπα? A! δεν το θυμάμαι
Ο Πήτερ μπήκε μέσα το δωμάτιο της νεφέλη ήταν μεγάλο, καθαρό με μια μεγάλη αφίσα που κάλυπτε τον να τοίχο που ήταν η νεφέλη με μια κιθάρα σαν αληθινή rock star αφού ο Πήτερ έμεινε να την θαυμάζει , τα χρώματα Που είχε το δωμάτιο ήταν μαύρο άσπρο και μωβ αν και σκούρα το δωμάτιο ήταν ολοφώτεινο δεν μπορούσες να μην το προσέξεις αυτό, πιο διπλά ήταν η τηλεόραση μια μεγάλη και το πιο ωραίο ήταν τα δυο μικρόφωνα μαζί με την κιθάρα της στην άκρη και πήγε να την πάρει και μπήκε η νεφέλη μέσα
-αυτή μην την ακουμπάς!
-καλά τέλεια είναι που την πηρές?
-είναι δώρο από τους γονείς μου, μου το είχαν στείλει από το τελευταίο τους ταξίδι, ξέρεις ταξίδευαν πολύ και επειδή εγώ πάντα ανυπομονούσα τι μου πέρανε μου τα στέλναμε πιο νωρίς και χαμογέλασε η νεφέλη με ένα τόσο αθώο χαμόγελο όπως τα μικρά παιδάκια που βλέπουν ένα δώρο που τους έχουν πάρει και μόλις το άνοιξαν και αντικρίζουν ότι ήταν ακριβώς αυτό που ήθελαν και ένα δάκρυσε κύλησε και το σκούπισε βιάστηκα μην την δει.
-λυπάμαι δεν το ήξερα!
-δεν πειράζει!!!
-πάντως το δωμάτιο σου είναι τέλειο, δηλαδή όλα μέσα ακόμα και εσύ! Εσύ τον ζωγράφισες τον τοίχο με τον εαυτό του η φωτογραφία
-όχι ο μπαμπάς μου ζωγράφιζε και μου είχε πει έτσι θα γίνεις μια ροκ σταρ
-Μάλλον
-πες μου τι με ήθελες?
-δεν μπορώ να ξεχάσω όλα αυτά που έγιναν, δεν μπορώ να κοιμάμαι τα βράδια
-ναι, το ξέρω ούτε εγώ κοιμάμαι καλά αλλά τίποτα δεν είναι τυχαίο
-και που κατέληξες εσύ απ όλα αυτά που έγιναν ?
-πουθενά. Αλλά δεν με νοιάζει κιόλας το απολαμβάνω γιατί μ αρέσει! Και θα μπορούσαμε να γίνουμε μια ομάδα να βοηθάμε τον κόσμο
-δεν ξέρω ακόμα είμαι πολύ μπερδεμένος
Τα παιδιά συζητούσαν όλο το βράδυ μέχρι που την Νεφέλη την πηρέ ο ύπνος, ο Πήτερ την έβαλε σο κρεβάτι της την σκέπασε και σηκώθηκε να φύγει
-που πας ?
-σπίτι μου, νόμιζα ότι κοιμόσουν
-ναι αλλά με ξύπνησες μην φεύγεις σε παρακαλώ κοιμήσου εδώ πάντα μονή μου είμαι σχεδόν
-που?
- μαζί μου δεν θα σε πειράξω
-δεν σε φοβάμαι απλά είναι καλυτέρα να φύγω
-καλά όπως θες!
-καλά θα κοιμηθώ κάνε άκρη
-Αα!!! Αυτή η αποφασιστικότητα σου
Ο Πήτερ μόλις έβαλε το κεφάλι τού στο μαξιλάρι τον πηρέ ο ύπνος
.................................................. .................................................. ...............
-Νεφέληηηη! Που είσαι? Ακόμα κοιμάσαι γιατί δεν πήγες σχολειό? Ξυπνά!!! καλά ανοίγω την πόρτα
-ποιος είσαι εσύ?
-καλημέρα είπε ο Πήτερ ντροπιασμένος σαν να είχε κάνει κάτι κακό!
-θα μου εξηγήσει κάνεις τι γίνεται εδώ?
-φύγε τώρα από το δωμάτιο μου! φώναξε η Νεφέλη
-η Άμη και έκλεισε την πόρτα δυνατά
-sorry γι αυτό που έγινε το κατάλαβε ότι έκανε λάθος αλλά τι να της πω τώρα εγώ έτσι μπαίνω στο δωμάτιο της?! είπε η νεφέλη στον Πήτερ
-καλά δεν έγινε και κάτι αδελφή σου είναι όσο να ναι ανησυχεί
-γιατί?
-καλά φεύγω γιατί αρκετά έκανα
-τίποτα δεν έκανες
-vampire girl τα λέμε... Και βγήκε από το δωμάτιο και έφυγε
Η Νεφέλη κατέβηκε τα σκαλάκια και πήγε στην κουζίνα όπου βρίσκονταν η Άμη
-Νεφέλη, sorry για πριν αλήθεια δεν ξέρω τι με έπιασε? Απλά τα είχες με τον Γκάμπριελ ξαφνικά βλέπω τον κολλητό του στο δωμάτιο σου και λέω τι γίνεται εδώ?! Αλλά και πάλι λάθος μου
-όχι εγώ πρέπει να σου ζητήσω συγγνώμη αλλά κοιμόσουν και για αυτό δεν στο είπα και δεν κάναμε τίποτα αλήθεια.
-καλά μην μου εξηγείς τίποτα πριν φύγει ήρθε και μου μίλησε ο Πήτερ όλα οκ! Πάντως πρέπει να του αρέσεις πολύ
-τι σου το είπε?
-όχι αλλά έτσι όπως μιλούσε αυτό κατάλαβα
-μπα αντιθέτως με μισεί
-καλά καλά
-πάω πάνω γιατί χτυπάει το κινητό μου
.................................................. .................................................. ...............
Σε ένα άλλο σπίτι η ένταση δεν λείπει καθόλου
-Λούκας, σβήσε τώρα τον υπολογιστή θέλω να μιλήσουμε!!! Φώναζε η μαμά του
-δεν θέλω εγώ όμως. Φύγε!!!
-καλά πως μιλάς έτσι στην μητέρα σου? Που εγώ κάνω τα πάντα για να ζεις εσύ έτσι
-ναι, ναι τα έχω ακούσει χιλιάδες φορές αυτά
-είσαι απλά επιεικώς απαράδεκτος
-ο κύριος απαράδεκτος αποχωρεί!
-καλά συνέχισε έτσι και εσύ θα χάσεις!
<<σε μισώ!!!>>
Ο Λούκας έκλεισε την πόρτα θυμωμένος και πήγε στο πάρκο όπου είχε δει την Νεφέλη. και έκατσε εκεί και κατά περίεργο τρόπο αυτό το πάρκο ήταν σχεδόν πάντα άδειο.
-βαρέθηκα!!!
-και εγώ να σου πω την αλήθεια αλλά προσπαθώ να συμβιβάζομαι με την κάθε περίσταση είπε η Λίζα που βρήκε την ευκαιρεί να βρει τον Λούκας Μόνο του.
-έμενα δεν μ αρέσει να συμβιβάζομαι όμως σε παρακαλώ μπορείς να φύγεις θέλω να μείνω μόνος μου!
-καλά εγώ να βοηθήσω ήθελα μόνο!!!
-δεν μπορείς όμως
-καλά φεύγω! Γεια!
Ο Λούκας απλά σήκωσε το χέρι του και η Λίζα έφυγε γρήγορα νευριασμένη. Αφού πέρασε καμία ώρα σε λίγο στο πάρκο εμφανίστηκε η Νεφέλη
-Λούκας τι κάνεις?
-τι έγινε τι θες?
-τίποτα απλά χαιρέτησα
-έχεις δίκιο κάτσε
-ναι και τι είπαμε ότι έχεις?
-κάτι με την μητέρα μου τίποτα το σοβαρό!!!
-οκ, και τι κάνεις άδω μονός σου?
-3ερεις θέλω να σου πω κάτι.... Από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα ...
-δεν θέλω να τ ακούσω φεύγω τώρα σε μισώ
Η Νεφέλη προχώρησε θυμωμένη και κλαίγοντας και ο Λούκας έμεινε να την κοιτάζει απορημένος μέχρι που χάθηκε και δεν την έβλεπε πια, ξαφνικά η Νεφέλη ξαναγύρισε πίσω με αλλά ρούχα και φυσιολογική σαν να μην έγινε τίποτα,
-τι κάνει ο κιθαρίστας?
-καλά με δουλεύεις τώρα? Την μια μου λες σε μισώ και μετά από δυο λεπτά ξαναέρχεσαι και όλα καλά σαν να μην έγινε τίποτα δεν σε καταλαβαίνω εξήγησε μου σε παρακαλώ.
-χάχα καλό! Παραλίγο να το πιστέψω
-κόψε μιλάω σοβαρά!
-όπα μην μου φωνάζεις έμενα έτσι εγώ ήμουν με τον Ντέιβιντ πριν λίγα δευτερόλεπτα εδώ στο πάρκο με άφησε κάτσε να τον πάρουμε τηλέφωνο να βεβαιωθείς
-έλα Ντέιβιντ που είσαι?
-που να είμαι ρε χαζή πριν λίγα λεπτά σε άφησα
-οκ αυτό ήθελα και το έκλεισε η Νεφέλη.
-αλήθεια λέω όμως και εγώ, ήσουν άδω πριν λίγο
-όχι εγώ κάποια άλλη
-καλά αν προσπαθείς να με τρελάνεις τα καταφέρνεις
-όχι, παιδάκι μου τι είναι αυτά που λες εγώ να βοηθήσω προσπαθώ
-αυτό κάπου το έχω ξανακούσει, α ναι
-ξέρεις αν η Λίζα έχει μαγικές δυνάμεις?
-όχι αποκλείετε
-καλά τίποτα βλάκα μου μπορεί να μου φάνηκε όλο αυτό
-το Σάββατο τι θα κάνουμε?
-πάμε σινεμά ?
-ναι καλά να πάρω και τον Ντέιβιντ να του το πω
-όχι καλυτέρα να πάμε οι δυο μας
-γιατί δεν συμπαθείς τον Ντέιβιντ?
-όχι δεν είναι αυτό απλά έτσι
-οκ
-μπορώ να έρθω να κοιμηθώ σπίτι σου σήμερα?
-καλά έλα μιας και δεν θα είναι η Άμη αλλά πάρε τους γονείς σου τηλέφωνο να μην ανησυχούν
-μπα πάμε
-ξέρεις να μαγειρεύεις?
-όχι γιατί?
-γιατί δεν έχει τίποτα στο σπίτι μου
-θα παραγγέλλουμε
O Λούκας και η Νεφέλη προχώρησαν για το σπίτι της χωρίς να μιλάνε, ως που η Νεφέλη έπεσε κάτω και φώναξε
-Λούκας σκύψε, και τρέξε οι δυο τους άρχισαν να τρέχουν γρήγορα
-πετά εγώ θα τρέξω γιατί μας φτάνουν και θα σε πιάσουν, θα μας σκοτώσουν
-δεν πάω πουθενά δε σ αφήνω
-κάνε αυτό που σου λέω αλλιώς θα πεθάνουμε και οι δυο
-εγώ θα μείνω να τους αντιμετωπίσω , θέλω απαντήσεις
-οκ Λούκας μαζί τότε, άντε λοιπόν εμφανιστείτε
Δυο άντρες εμφανιστήκαν αμέσως και ο ένας από αυτούς μίλησε
-δεν θέλω τίποτα από σένα είπαν στον Λούκας μόνο την κοπέλα θέλουμε, με μας ανήκει
-τι εννοείτε ?ρώτησε η Νεφέλη
-εμείς δεν μπορούμε να σου εξηγήσουμε τίποτα γι αυτό έλα να σου εξηγήσει ο αρχηγός μας
-όχι δεν πάω πουθενά μαζί σας
-τότε θα έρθεις με το ζόρι
-τολμά να την ακουμπήσεις είπε ο Λούκας τους κοίταξε η γη άρχισε να τρέμει και οι δυο άντρες έπεσαν κάτω.
-πάμε Νεφέλη τρέχα! η Νεφέλη έγινε αόρατη και άρχισε να τρέχει χωρίς να βλέπει πίσω της σε λίγα λεπτά ήταν σπίτι της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου