ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο- ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

Στο μετρό...
πρώτα είχαν φτάσει ο λούκας και ο ντέιβιντ οι οποίοι μιλούσαν για κάτι τραγούδια και παραπονιόντουσαν που για άλλη μια φορά
η νεφέλη αργούσε
-που είναι ? ρωτούσε ο λούκας
-εδώ είμαι συγγνώμη που άργησα είπε η νεφέλη χαμογελώντας
-άντε πέντε ώρες είπε ο ντέιβιντ και την αγκάλιασε
-ναι φαντάσου να πηγαίναμε στο σπίτι του λούκας δέκα θα κάναμε μέχρι να ανεβούμε τα κάγκελα είπε η νεφέλη
"ψεύτρα", σκέφτηκε ο λούκας
-δεν είμαι είπε η νεφέλη δυνατά
-τι λες πριγκίπισσα ρώτησε ο ντέιβιντ απορημένος μόνη σου μιλάς?
-ο λούκας με είπε ψεύτρα δεν τ άκουσες ο ντέιβιντ και ο λούκας την κοίταζαν περίεργα
"πώς το έκανε αυτό δεν το είπα δυνατά, το σκέφτηκα"
-δεν ξέρω λούκας δεν μου έχει ξανασυμβεί είπε η νεφέλη τρομαγμένη
-στάματα το δεν θέλω να διαβάζεις την σκέψη μου και την άρπαξε απ τ χέρι και την ταρακούνησε
-διαβάζεις την σκέψη μας πριγκίπισσα? ρώτησε ο ντέιβιντ
-ναι το κάνει είπε ο λούκας και την κοίταξε
-παράτα με είπε η νεφέλη και έτρεξε ένα ταξί ερχόταν καταπάνω της
-νεφέλη πρόσεχε φώναξε ο λούκας και ο ντέιβιντ κούνησε τα χέρια του και όλα πάγωσαν εκτός από την νεφέλη τον λούκας και εκείνον
και κάποιον που έβγαινε από το ταξί, ήταν ο πήτερ που μαζί με τα άλλα δύο παιδιά έτρεξαν κοντά της. ήταν αναίσθητη κάτω.
-νεφέλη είσαι καλά? ρώτησε τρομαγμένος ο πήτερ τι έπαθε ντέιβιντ?
-την χτύπησε το ταξί απάντησε τρομαγμένος ο ντέιβιντ ζει?
-ναι ρε ηλίθιε ζει αλλά δεν συνέρχεται, νεφέλη έλα κορίτσι μου σύνελθε της φώναζε ο πήτερ ο ντέιβιντ και ο λούκας κοιτάχτηκαν απορημένοι. άλλο ένα άτομο ήρθε να συμπληρώσει την παρέα ήταν η έριν η κόρη του αστυνομικού που είχε βγάλει την νεφέλη και συμμαθήτρια τους
-τι έγινε ρώτησε? έχουν παγώσει όλα εκτός από μας και η νεφέλη? κανένας δεν της απάντησε ήταν όλοι πολύ ανήσυχοι με την νεφέλη.
η οποία άρχισε να συνέρχεται βρισκόταν στα χέρια του πήτερ
-πήτερ? τι έγινε? ρώτησε
-σε χτύπησε ένα ταξί, αλλά χάρης σε κάποιον από τους δυο εδώ που πάγωσαν τον χρόνο δεν τραυματίστηκες άσχημα
-λούκας εσύ το έκανες? ρώτησε η νεφέλη, ο λούκας κούνησε το κεφάλι του αρνητικά και έδειξε τον ντέιβιντ
-πονάς πουθενά? ρώτησε ο πήτερ
-το πόδι μου, πήτερ πονάει πολύ κοίτα μου μπήκε αυτό το σίδερο και είχε γίνει χλωμή
-πρέπει κάποιος να της το βγάλει είπε ο πήτερ και μετά να το θεραπεύσω ο λούκας απομακρύνθηκε, ο ντέιβιντ έδειξε φοβισμένος
-θα το κάνω μόνη μου είπε η νεφέλη
-δεν γίνεται θα πεθάνεις από τον πόνο είπε η ερίν θα το κάνω εγώ
-όχι ευχαριστώ και ακούμπησε πάνω στο σίδερο και σαν μαγνήτης το τράβηξε έξω και μετά έβγαλε μια κραυγή, ο πήτερ ακούμπησε γρήγορα το πόδι της και με μια κίνηση το θεράπευσε η νεφέλη έπεσε κάτω αναίσθητη ξανά ο πήτερ την πήρε στο χέρι και την πήγε κάπου να κάτσει και είπε
-έριν γύρνα στον πατέρα σου και εσύ ξεπάγωσε τα όλα και τα λέμε σε μια ώρα στο σπίτι μου!
-ναι είπε η έριν και έφυγε, η νεφέλη συνήλθε και αφού κάτσανε λίγο πήγαν στο σπίτι του πήτερ και άρχισαν να μιλάνε για όλα αυτά
-γιατί μόνο εμείς δεν παγώσαμε ντέιβιντ ρώτησε η νεφέλη
-δεν ξέρω μάλλον επειδή έχετε δυνάμεις και εσείς δεν ξέρω
-είναι πιθανόν είπε η ερίν, εγώ προβλέπω το μέλλον εσείς?
-εγώ θεραπεύω είπε ο πήτερ από μικρός το έκανα αυτό δεν το ήξερα ότι υπάρχουν και άλλοι με δυνάμεις, εσύ νεφέλη?
-εγώ γίνομαι αόρατη και διαβάζω την σκέψη τον άλλον μάλλον
-μάλλον? είπε ο λούκας ειρωνικά έτσι εξηγείται το πώς μπήκες σπίτι μου
-ναι έτσι μπήκα αλλά νόμιζα μόνο αυτό μπορώ να κάνω και εσύ λούκας γιατί με έκανες να νιώθω τρελή σε είδα να πετάς και μου έλεγες ότι το φαντάστηκα αν είναι δυνατόν
-δεν ήθελα να μάθεις το μυστικό μου δεν σε ήξερα καν
-δίκιο έχεις και ο δικό μου δεν θέλω να το μάθει κανείς και σας παρακαλώ μην πείτε τίποτα σε κανέναν κάντε πως δεν έγινε τίποτα είπε ο
πήτερ
-μα τι λες ρε ηλίθιε είπε η νεφέλη θυμωμένη γίνεται αυτό?
-αλίμονο και μάθω ότι είπατε κάτι είπε ο πήτερ
-μα πήτερ πώς μπορείς και το λες αυτό δεν γίνεται να τα ξέχασες όλα τόσο γρήγορα μπορούμε να κάνουμε πολλά με τις δυνάμεις μας
-και για πες μου τι να κάνω ?όνειρα σωτηρίας με κάτι χαζούς
Που νομίζουν ότι εμείς 18 μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο ενώ δεν ξέρουμε καν ποιοι είμαστε εμείς όχι κοριτσάκι μου δεν θα χάσω τον χρόνο μου με βλακείες έχω και πιο σημαντικά πράγματα να κάνω δεν θα πω τίποτα για σας και ελπίζω να κάνετε και εσείς το ίδιο...
-καλά είσαι αναίσθητος ξέρεις πόσα θα μπορούσες να προσφέρεις με τις δυνάμεις που έχεις? Είπε η νεφέλη και τα μάτια της άστραφταν.
-είμαι, γεια σας!!! έτσι και τα υπόλοιπα παιδιά έφυγαν για να πάνε σπίτι μια τους και είπαν προς το παρόν να μην το συζητήσουν. Μόλις η νεφέλη έφτασε σπίτι ήξερε ότι το τηλέφωνο της θα χτυπήσει και έτσι το έβαλε στο αθόρυβο... Ο ντέιβιντ θα πάρει σίγουρα για να συζητήσουν. Σε λίγο χτύπησε το κουδούνι και η νεφέλη προσπαθούσε να καταλάβει ποιος ήταν αλλά οι σκέψεις του την πολύ μπερδεμένες και έτσι δεν μπορούσε να καταλάβει αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα άνοιγε γιατί δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν και έτσι δεν άνοιξε και ανέβηκε τα σκαλάκια για να πάει στο δωμάτιο της το κουδούνι σταμάτησε να χτυπάει και η νεφέλη δεν άκουγε πια τις σκέψεις του ούτε καν μπερδεμένες. Ξάπλωσε έβαλε τα ακουστικά και έβαλε την μουσική τόσο δυνατά που να εμποδίζει ακόμα και το μυαλό της να σκέπτεται... Και έτσι την πηρέ ο ύπνος ξαφνικά το παράθυρο άνοιξε και για λίγο νόμιζε πως είδε τον λούκας στο δωμάτιο της να την κοιτάζει, αλλά μόλις σηκώθηκε δεν ήταν κάνεις, έκλεισε το παράθυρο και μετά έπεσε κάτω και ξανακοιμήθηκε.
Την επομένη μέρα στο σχολειό η ατμόσφαιρα ήταν πολύ περίεργη και τα παιδιά αντάλλαξαν ελάχιστες κουβέντες μεταξύ τους και οι μέρες κυλούσαν τόσο αργά που λες και ο χρόνος το έκανε επίτηδες, ύστερα από εβδομάδες στο σχόλασμα τα παιδιά ξεκίνησαν να φύγουν μονοί τους όπως και κάθε μέρα από εκείνη την μέρα των γεγονότων.
-νεφέλη περίμενε να φύγουμε μαζί είπε ο λούκας που βρισκόταν πίσω της.
-που πας έγινε κάτι?
-ε?
-λέω έγινε κάτι?
-όχι, γιατί το λες αυτό?
-καλά με δουλεύεις? Πες μου είσαι εσύ η νεφέλη που γνώρισα? Η πρώτη κοπέλα που γνώρισα αυτό το τρελό πλάσμα έγινε έτσι, δεν σε αναγνωρίζω ,η νεφέλη έγινε σε αναγνωρίζω αόρατη και χάθηκε.
<<άντε, χάσου μακάρι να μην σε γνώριζα ποτέ μου σε μισώ!!!>> σκέφτηκε ο λούκας
-αλήθεια με μισείς? Ρώτησε η νεφέλη
-αχαχούχα! Το ήξερα ότι μόνο έτσι θα εμφανιστείς! Είπε ο λούκας
-με κορόιδεψες?
-όχι απλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος να εμφανιστείς πάμε κάπου να μιλήσουμε.
-να πάω σπίτι μου πρώτα και μετά να σε συναντήσω εκεί που θα μου πεις?
-όχι είπε ο είπε ο λούκας και την φίλησε εκείνη έμεινε δεν το περίμενε
-το έκανα για να μην μου αντιστέκεσαι θα έρθεις θέλεις δεν θέλεις εντάξει? είπε ο λούκας γελώντας, η νεφέλη χαμογέλασε
-βλέπεις και γι αυτό το έκανα για να γελάσεις δεν θέλω να σε βλέπω θλιμμένη εγώ νόμιζα ήθελες να γίνουμε ρόκ σταρ να γίνουμε φίλοι
δεν ήξερα ότι είσαι σαν το πήτερ που τα παρατάει όλα!
-δεν είμαι σαν αυτόν αλλά εγώ τι να κάνω δεν γίνετε κάτι να το θέλω μόνο εγώ πρέπει να θέλουμε όλοι να το συζητήσουμε
-ναι και γι αυτό εγώ κανόνισα συνάντηση με όλα τα παιδιά στο παλιό σιδηροδρομικό σταθμό
-είναι όλοι εκεί?
-ναι νεφέλη πάμε δώσε μου το χέρι σου
-να πάρουμε ένα ταξί είπε η νεφέλη
-όχι θα κάνουμε κάτι καλύτερο είπε ο λούκας
-αποκλείεται δεν πετάω εγώ είπε η νεφέλη έχω υψοφοβία δεν
-μην φοβάσαι ρε χαζή θα κάνουμε κάτι άλλο θα τηλεμεταφερθούμε
-πώς? και άλλη δύναμη?
-ναι, αλλά αυτό δεν θα το πεις σε κανέναν οκ? θα ναι το μυστικό μας και της χαμογέλασε
-εντάξει είπε η νεφέλη και του έδωσε δειλά το χέρι
Σε λίγο βρίσκονταν στο σταθμό
-wow λούκας ήταν τέλειο αυτό που μπορείς και κάνεις
-σταμάτα γιατί εκεί είναι τα παιδιά ξέχασες ότι είναι μυστικό και την πήρε αγκαλιά
"σαν να είναι άλλος άνθρωπος, αλλά μ αρέσει πιο πολύ έτσι" σκέφτηκε η νεφέλη
-πόσο θα ήθελα να μάθω τι σκέφτεσαι τώρα αν υποθέσω από το χαμόγελο που έχεις σκέφτεσαι κάτι ωραίο
-ε, όχι είπε η νεφέλη και προχώρησε πιο μπροστά και χαιρέτησε τα παιδιά
-το ξανασκέφτηκες πήτερ? ρώτησε η νεφέλη χαρούμενη
-όχι δεν έχω τίποτα δεν έχω να σκεφτώ απλά ήρθα να βεβαιωθώ ότι δεν θα πείτε τίποτα, το χαμόγελο της έσβησε
-και για αυτό ήρθες εγώ νόμιζα ότι ήθελες να βρούμε άκρη να βοηθήσουμε να είμαστε μια ομάδα είπε η νεφέλη
-και εγώ αυτό σκέφτηκα είπε ο ντέιβιντ
-όποιος συμφωνεί με την νεφέλη ας σηκώσει χέρι είπε ο λούκας και σήκωσε το χέρι του και ο ντέιβιντ το ίδιο
-εγώ θα ήθελα να συμφωνήσω είπε η ερίν αλλά ξέρω όμως ότι σε κάθε ιστορία υπάρχουν και κακοί και εγώ δεν θέλω να
έχω καμία σχέση με αυτά δεν είμαι ηρωίδα και ούτε μ αρέσουν αυτά με τρομάζουν.
-τι χαζή είπε η νεφέλη φωναχτά και η ερίν την κοίταξε νευριασμένη
-δεν βγάζουμε πουθενά γι αυτό λέω να φύγω είπε ο πήτερ και κοίταξε την νεφέλη γιατί ήξερε ότι αυτή θα αντιδράσει.
-οκ, πήτερ μπορείς να φύγεις, αλλά αν χρειαστείς ποτέ βοήθεια εμάς μην έρθεις και μας ενοχλήσεις είπε η νεφέλη
-και φυσικά είπε ο πήτερ ακόμα και να πέθαινα από σένα δεν θα ζητούσα τίποτα σε μισώ της είπε και αμέσως το μετάνιωσε που το είπε
-μην μου το λες γιατί πληγώνομαι. Είπε η νεφέλη και του έσκασε ένα χαμόγελο! και έφυγε ο πήτερ μαζί με την ερίν έτσι τα τρία παιδιά έμειναν μόνη τους
-ρε princess μπορείς να μου δώσεις μια αγκαλίτσα? είπε ο ντέιβιντ
-ναι, Είπε η νεφέλη και τον αγκάλιασε σφιχτά θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη χάθηκα τελείως!!!
-δεν πειράζει princess γιατί εγώ ξέρεις ότι σ αγαπώ και δεν μπορώ να σου κρατήσω κακιά.
-τέλος οι αγκαλίτσες ας πιάσουμε δουλεία. Είπε ο λούκας και τα δυο παιδιά πεταχτήκαν τρομαγμένοι ο λούκας γέλασε λίγο και
μετά συνέχισε
-πάμε σπίτι μου για πρόβα?
-ναι είπαν Και οι δυο μαζί και σε λίγο και οι τρεις βρισκόταν στο σπίτι του λούκας