-Δεν μας είπες νεφέλη εκτός από το να διαβάζεις την σκέψη των άλλων και να γίνεσαι αόρατη τι άλλο μπορείς να κάνεις?
ρώτησε ο λούκας
-ε, princess πράγματι το έχω και εγώ απορία συμπλήρωσε ο ντέιβιντ
-λοιπόν, αγόρια μου τα γνωστά
-τέλειο αδικία κιόλας γιατί εσύ να έχεις τόσες πολλές δυνάμεις princess?
-δεν ξέρω!!! εσύ fly man? ρώτησε η νεφέλη
-τα γνωστά... Πετώ και τηλεμεταφερομαι αλλά θα αρχίσουμε καμία φορά την πρόβα? είπε ο λούκας
-ναι πάμε, αλλά εγώ δεν έχω drums είπε ο ντέιβιντ
-ανέβα πάνω και πάρε τα δικά μου
-οκ
Και έτσι τα παιδιά άρχισαν την πρόβα τους, ήταν βεβαία δύσκολη η πρώτη μέρα αλλά όταν αγαπάς κάτι κάνεις τα πάντα για ν βγάλεις το καλύτερο αποτέλεσμα και έτσι δούλεψαν αρκετές ώρες και ικανοποιημένη πια σταμάτησαν να ξεκουραστούν και χωρίς να το καταλάβουν είχε κιόλας βραδιάσει.
-Πρέπει να φύγω είπε ο ντέιβιντ και μάζεψε τα πράγματα του να φύγει..
-περίμενε να φύγουμε μαζί είπε η νεφέλη και σηκώθηκε να μαζεύει και εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό της
-άστο τα λέμε μετά είπε ο ντέιβιντ βλέπω έχεις ήδη δουλειά και με καθυστερείς
-καλά τι έπαθες? Ρώτησε η νεφέλη ξαφνιασμένη αλλά εκείνος είχε ήδη φύγει , είναι χαζό είπε η νεφέλη δυνατά
-ναι πράγματι τι τον πείραξε
Η νεφέλη πλησίασε τον λούκας πολύ κοντά σήκωσε το κεφάλι και του είπε ναζιάρικα
-λούκας μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη?
Ο λούκας την κοίταξε
-τι προσπαθείς να κάνεις την ρώτησε? Την ρώτησε. Εκείνη πλησίασε όλο και πιο κοντά πήρε το ένα του χέρι το έβαλε στην μέση της και πλησίασε κοντά στο αυτί του και του είπε
-πέτα λούκας μαζί μου σε παρακαλώ εκείνος απομακρύνθηκε
-δεν γίνεται νεφέλη μπορεί να μας δει ο καθένας τι κάνεις τώρα?
-έλα λούκας δεν θα μας δει κανείς στο υπόσχομαι και έβαλε ξανά το χέρι του στην μέση της, εκείνος δεν το ξανασκέφτηκε πήρε και το άλλο του χέρι την έσφιξε και πέταξε, ένας κρύος αέρας διαπέρασε το πρόσωπο της, και μια αίσθηση ελευθερίας
-λούκας είναι τέλειο! Σ ευχαριστώ, ο λούκας την γύρισε μια βόλτα και μετά την κατέβασε σπίτι της, εκείνη τοθ έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και πήγε να ανοίξει την πόρτα της εκεί την περίμενε μια έκπληξη
-επιτέλους ήρθες πάγωσα άδω περά. Είπε ο Πήτερ μόλις είδε την νεφέλη να έρχεται
-δεν μπορούσες να ανάψεις μια φωτιά να ζεσταθείς τι, τις έχεις τις δυνάμεις σου?
-να με δεις κάνεις?! Καλά θες να το μάθουν όλοι? Και γιατί σε φέρνει ο άλλος εδώ πετώντας?
-τι σε νοιάζει?!
-εγώ το λέω για να μην σας δει κανείς είπε ο Πήτερ
-και τώρα τι θες από μένα?
-θέλω να μιλήσουμε σε παρακαλώ πάμε κάπου να κάτσουμε κερνάω
-δεν ξέρω γιατί κάθομαι και σου μιλάω μετά απ όλα αυτά που έγιναν αλλά τέλος πάντων πάμε μέσα δεν είναι κανείς
-πάμε κάπου άλλου καλυτέρα δεν νιώθω άνετα φαντάσου να το μάθει ο γκάμπριελ
-και?! Αφού έχω τελειώσει μαζί του και δεν θα κάνουμε και τίποτα κακό
-ναι δίκιο έχεις καλά πάμε. Η νεφέλη άνοιξε την πόρτα και μπήκαν μέσα
-ησυχία γιατί κοιμάται η αδελφή μου και δεν θέλω να ξυπνήσει γιατί μετά θα αρχίσει τις ερωτήσεις ποιος είσαι και τέτοια για αυτό ανέβα τα σκαλιά και η πρώτη πόρτα αριστερά είναι το δωμάτιο μου ,εγώ πάω να φέρω τίποτα
-οκ! Αλλά εσύ μου είπες ότι δεν είναι κάνεις
-έτσι είπα? A! δεν το θυμάμαι
Ο Πήτερ μπήκε μέσα το δωμάτιο της νεφέλη ήταν μεγάλο, καθαρό με μια μεγάλη αφίσα που κάλυπτε τον να τοίχο που ήταν η νεφέλη με μια κιθάρα σαν αληθινή rock star αφού ο Πήτερ έμεινε να την θαυμάζει , τα χρώματα Που είχε το δωμάτιο ήταν μαύρο άσπρο και μωβ αν και σκούρα το δωμάτιο ήταν ολοφώτεινο δεν μπορούσες να μην το προσέξεις αυτό, πιο διπλά ήταν η τηλεόραση μια μεγάλη και το πιο ωραίο ήταν τα δυο μικρόφωνα μαζί με την κιθάρα της στην άκρη και πήγε να την πάρει και μπήκε η νεφέλη μέσα
-αυτή μην την ακουμπάς!
-καλά τέλεια είναι που την πηρές?
-είναι δώρο από τους γονείς μου, μου το είχαν στείλει από το τελευταίο τους ταξίδι, ξέρεις ταξίδευαν πολύ και επειδή εγώ πάντα ανυπομονούσα τι μου πέρανε μου τα στέλναμε πιο νωρίς και χαμογέλασε η νεφέλη με ένα τόσο αθώο χαμόγελο όπως τα μικρά παιδάκια που βλέπουν ένα δώρο που τους έχουν πάρει και μόλις το άνοιξαν και αντικρίζουν ότι ήταν ακριβώς αυτό που ήθελαν και ένα δάκρυσε κύλησε και το σκούπισε βιάστηκα μην την δει.
-λυπάμαι δεν το ήξερα!
-δεν πειράζει!!!
-πάντως το δωμάτιο σου είναι τέλειο, δηλαδή όλα μέσα ακόμα και εσύ! Εσύ τον ζωγράφισες τον τοίχο με τον εαυτό του η φωτογραφία
-όχι ο μπαμπάς μου ζωγράφιζε και μου είχε πει έτσι θα γίνεις μια ροκ σταρ
-Μάλλον
-πες μου τι με ήθελες?
-δεν μπορώ να ξεχάσω όλα αυτά που έγιναν, δεν μπορώ να κοιμάμαι τα βράδια
-ναι, το ξέρω ούτε εγώ κοιμάμαι καλά αλλά τίποτα δεν είναι τυχαίο
-και που κατέληξες εσύ απ όλα αυτά που έγιναν ?
-πουθενά. Αλλά δεν με νοιάζει κιόλας το απολαμβάνω γιατί μ αρέσει! Και θα μπορούσαμε να γίνουμε μια ομάδα να βοηθάμε τον κόσμο
-δεν ξέρω ακόμα είμαι πολύ μπερδεμένος
Τα παιδιά συζητούσαν όλο το βράδυ μέχρι που την Νεφέλη την πηρέ ο ύπνος, ο Πήτερ την έβαλε σο κρεβάτι της την σκέπασε και σηκώθηκε να φύγει
-που πας ?
-σπίτι μου, νόμιζα ότι κοιμόσουν
-ναι αλλά με ξύπνησες μην φεύγεις σε παρακαλώ κοιμήσου εδώ πάντα μονή μου είμαι σχεδόν
-που?
- μαζί μου δεν θα σε πειράξω
-δεν σε φοβάμαι απλά είναι καλυτέρα να φύγω
-καλά όπως θες!
-καλά θα κοιμηθώ κάνε άκρη
-Αα!!! Αυτή η αποφασιστικότητα σου
Ο Πήτερ μόλις έβαλε το κεφάλι τού στο μαξιλάρι τον πηρέ ο ύπνος
.................................................. .................................................. ...............
-Νεφέληηηη! Που είσαι? Ακόμα κοιμάσαι γιατί δεν πήγες σχολειό? Ξυπνά!!! καλά ανοίγω την πόρτα
-ποιος είσαι εσύ?
-καλημέρα είπε ο Πήτερ ντροπιασμένος σαν να είχε κάνει κάτι κακό!
-θα μου εξηγήσει κάνεις τι γίνεται εδώ?
-φύγε τώρα από το δωμάτιο μου! φώναξε η Νεφέλη
-η Άμη και έκλεισε την πόρτα δυνατά
-sorry γι αυτό που έγινε το κατάλαβε ότι έκανε λάθος αλλά τι να της πω τώρα εγώ έτσι μπαίνω στο δωμάτιο της?! είπε η νεφέλη στον Πήτερ
-καλά δεν έγινε και κάτι αδελφή σου είναι όσο να ναι ανησυχεί
-γιατί?
-καλά φεύγω γιατί αρκετά έκανα
-τίποτα δεν έκανες
-vampire girl τα λέμε... Και βγήκε από το δωμάτιο και έφυγε
Η Νεφέλη κατέβηκε τα σκαλάκια και πήγε στην κουζίνα όπου βρίσκονταν η Άμη
-Νεφέλη, sorry για πριν αλήθεια δεν ξέρω τι με έπιασε? Απλά τα είχες με τον Γκάμπριελ ξαφνικά βλέπω τον κολλητό του στο δωμάτιο σου και λέω τι γίνεται εδώ?! Αλλά και πάλι λάθος μου
-όχι εγώ πρέπει να σου ζητήσω συγγνώμη αλλά κοιμόσουν και για αυτό δεν στο είπα και δεν κάναμε τίποτα αλήθεια.
-καλά μην μου εξηγείς τίποτα πριν φύγει ήρθε και μου μίλησε ο Πήτερ όλα οκ! Πάντως πρέπει να του αρέσεις πολύ
-τι σου το είπε?
-όχι αλλά έτσι όπως μιλούσε αυτό κατάλαβα
-μπα αντιθέτως με μισεί
-καλά καλά
-πάω πάνω γιατί χτυπάει το κινητό μου
.................................................. .................................................. ...............
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο- Στο δωμάτιο της Νεφέλης
Η Νεφέλη έβγαλε τα κλειδιά να ανοίξει την πόρτα .
-Νεφέλη είσαι καλά?
-Λούκας με τρόμαξες! καλά είμαι έλα μπες μέσα
-πάνω είναι το δωμάτιο μου είπε η Νεφέλη και προχώρησαν και οι δυο πάνω
-πες μου τι ήταν αυτή τι θέλουν από σένα?
-δεν ξέρω αλήθεια!
-εσύ τρέμεις τι έπαθες?
-αχ, Λούκας φοβάμαι! έλεγαν από μέσα τους ότι δεν ανήκω σ αυτόν τον κόσμο και ότι αργά η γρήγορα θα τους γυρέψω εγώ
-μην φοβάσαι εγώ δεν θα αφήσω να πάθεις κακό
-μήπως είμαι υιοθετημένη και πράγματι τους ανήκω?
-τι μαλακιές είναι αυτές που λες
-κάτσε ένα λεπτό να πάρω ένα τηλέφωνο
Η Νεφέλη πηρέ τηλέφωνο την Άμη και της είπε ότι κάποιος της είπε ότι είναι υιοθετημένη και αυτή της είπε να πάει στο ντουλάπι της μαμάς και να πάρει ένα βίντεο και να το βάλει να το δει αμέσως έτρεξε έβαλε το βίντεο και άρχισε να βλέπει ήταν η μαμά της και διπλά της ο πατέρας της η μητέρα της ούρλιαζε από τον πόνο γιατί το μωρό έβγαινα ανάποδα η Νεφέλη προχώρησε λίγο το βίντεο τώρα το μωρό είχε βγει κανονικά και το κρατούσε η μαμά της στην αγκαλιά και της έλεγε ‘Νεφέλη, ευχαριστώ μου μωρό που ήρθες’ η Νεφέλη έβγαλε το βίντεο δεν ήθελε να δει τίποτα παραπάνω και έτσι πήγε στο δωμάτιο της χαρούμενη
-Λούκας σ αγαπώ!!! Είμαι πολύ χαρούμενη
-καλά πες μου τι έγινε? όλα καλά?
-ναι δεν είμαι υιοθετημένη είμαι σίγουρη γι αυτό
-ωραίο χαίρομαι για σένα φεύγω καλυτέρα
-όχι δεν θα πας πουθενά θέλω να μείνεις εδώ είπε η Νεφέλη και τον φίλησε ο Λούκας ανταποκρίθηκε και εκείνος
-λοιπόν που θα πας τελικά?
-ε λέω να κάτσω είπε ο Λούκας
-ωραία εγώ πάω να αλλάξω να φορέσω πυτζάμες! Εσύ πάρε το κρεβάτι κάτω από το δικό μου και άνοιξε το έχει μαξιλάρι και σεντόνια στο ντουλάπι μου άνοιξε φαίνονται πάρε και πηρέ την πυτζάμα της και πήγε να αλλάξει
-καλά γιατί δεν αλλάζεις εδώ δεν θα κοιτάξω
-πάω τουαλέτα και του χαμογέλασε
Ο Λούκας σκεφτόταν μέχρι να έρθει η Νεφέλη δεν μπορούσε να καταλάβει τι έγινε ήθελε εδώ και πολύ καιρό να γίνει και έγινε τόσο ξαφνικά την σκέψη του την διέκοψε η Νεφέλη που μπήκε μέσα φορούσε ένα σορτσάκι με μια μπλούζα που κούμπωνε μπροστά δεν μπορούσε να μην τραβήξει την προσοχή του Λούκας. ένιωθαν και οι δυο αμηχανία γι αυτό που έγινε πριν αλλά προσπαθούσαν να το αποφύγουν και έτσι άρχισαν να συζητάνε διάφορα για να νιώσουν καλυτέρα και έτσι τους πηρέ ο ύπνος συζητώντας...
Το πρωί η Νεφέλη στεκόταν με το νυχτικό αναψοκοκκινισμένη μπροστά στην ντουλάπα της. Στο πάτωμα διπλά της ήταν οι κάλτσες, τα ρούχα η μάτια της έπεσε ανήσυχη στο ασημένιο ρολόι που βρισκόταν και είδε ότι είχε αργήσει. Οχτώ το πρωί αλλά εκείνη είχε πάλι αργήσει για το σχολειό
-ποιο να βάλω Λούκας? Tο ροζ ή το μαύρο?
-κανένα, απάντησε εκείνος , ήρθε από πίσω της και την φίλησε στον σβέρκο
-Λούκας, είμαι μούσκεμα στον ιδρώτα, δεν κοιμήθηκα καλά χθες. Πάω να κάνω μπάνιο. Κοφ’ το.
-μ αρέσεις όταν είσαι μούσκεμα στον ιδρώτα. Είπε εκείνος, προσπαθώντας να της ξεκουμπώσει το νυχτικό.
-ζεστή, αλμυρή, με υπέροχη γεύση...
-ναι, λες και είμαι τσιπς!
-είσαι σχεδόν εξίσου νόστιμη
-σχεδόν?
-Νεφέλη σ αγαπώ και στο λέω όχι επειδή είμαι χαρούμενος αλλά έτσι νιώθω
Άνοιξε το νυχτικό της και χούφτωσε τα μικρά στήθη της
-για κοιτά εδώ είπε κοιτάζοντας τού είδωλο της στον καθρέφτη.
-θα σταματήσεις? Θα αργήσουμε πάλι για το σχολειό! Αντί να απαντήσει ο Λούκας της κατέβαζε το νυχτικό και το άφησε να πέσει στο πάτωμα. τη φίλησε ξανά στο σβέρκο και κατέβασε τα χεριά του στην κοιλία της. Κατέβασε πιο κάτω το χέρι του, ανάμεσα στα πόδια της
-σταματά, Λούκας. δεν μπορώ. Στ αλήθεια δεν μπορώ!
Κατά βάθος όμως δεν ήθελε να σταματήσει. Αποθυμούσε το άγγιγμα του πιο πολύ και από άλλοτε. Δεν τον χόρταινε. Τα δάχτυλα βρήκαν το απόκρυφο σημείο της και το χάιδεψαν. Της κόπηκε η ανάσα. Έκλεισε τα μάτια κι έγειρε πίσω το κεφάλι, στον ωμό του.o Λούκας την οδήγησε στο κρεβάτι .
«ωραία, αλλά σταμάτα Λούκας δεν είμαι έτοιμη ,φοβάμαι ..», ψιθύρισε η Νεφέλη. ήξερε που να την αγγίζει και πως τώρα την είχε ανάψει ολόκληρη κάνοντας την να τον θέλει περισσότερο.
-Νεφέλη, Νεφέλη!
Η Νεφέλη πάγωσε, βήματα ακούγονταν έξω από το δωμάτιο της
-Νεφέλη, Νεφέλη, Νεφέλη!!!
Η Νεφέλη όρμησε στην ντουλάπα και άρπαξε ένα φόρεμα το φόρεσε γρήγορα την στιγμή που το χερούλι της πόρτας γύριζε και μπήκε μέσα η γιαγιά.
-συγγνώμη, κορίτσι μου! Είπε με κομμένη την ανάσα
-δεν πειράζει γιαγιά είπε η Νεφέλη ντροπιασμένη
-ετοίμασα πρωινό και γι αυτό σε φώναξα κατέβα να φάμε πες και στον φίλο σου, καλημέρα αγόρι μου!
-καλημέρα! Αποκρίθηκε ο Λούκας είχε καθίσει στην καρέκλα διπλά στο κρεβάτι με το μαξιλάρι αγκαλιά για να κρύψει το παντελόνι του που είχε φουσκώσει. Η γιαγιά έκλεισε την πόρτα και βγήκε έξω,
-ουφ παραλίγο! Είπε η Νεφέλη
-ναι γιατί δεν κατάλαβε τι κάναμε είπε ο Λούκας
-λες ε?
-όχι με καμία δύναμη!! Συμπλήρωσε ο Λούκας
-ποπό!! Τι ντροπή, καλά ντύσου τώρα να πάμε κάτω να φάμε γιατί περιμένει η γιαγιά
-τι λες ντρέπομαι αστό εγώ φεύγω
-όχι θα Λούκας έρθεις γιατί θα πει η γιαγιά ότι δεν έχεις τρόπους
- έλα Νεφέλη ντρέπομαι σου λέω
-έλα τώρα εγώ θα κάνω ένα μπάνιο και κατεβαίνω
-να πάω τότε και εγώ μια στιγμή σπίτι μου?
-όχι Λούκας θα κάνεις πολύ ώρα
-όχι θα τηλεμεταφερθώ και σε δυο λεπτά θα έχω επιστρέψει
-αλήθεια ?
-ναι είπε ο Λούκας και την φίλησε και εξαφανίστηκε
Σε κάνα εικοσάλεπτο η Νεφέλη είχε τελειώσει είχε ντυθεί και περίμενε να έρθει ο Λούκας ,αλλά αυτός πουθενά «δεν θα έρθει» σκέφτηκε και κατέβηκε να πάει κάτω και ξαφνικά άκουσε βήματα πίσω της
-περίμενε έρχομαι ψιθύρισε ο Λούκας μην ακούσει τίποτα η γιαγιά.
-ήρθες?
-όχι, όχι στο δρόμο είμαι
-χάχα
Κατέβηκαν κάτω, η γιαγιά περίμενε κάτω καθισμένη και είχε φτιάξει το τραπέζι έτοιμο να φανέ, έκατσαν
-από δω γιαγιά ο Λούκας
-χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω αγόρι μου είπε η γιαγιά και του χαμογέλασε
-και εγώ
-άντε φάτε τώρα και μετά πηγαίνετε σχολειό γιατί θα μείνετε στο τέλος από απουσίες
-ναι γιαγιά είπε η Νεφέλη με μια σοβαρότητα και ο Λούκας γέλασε αφού έφαγαν γρήγορα πήρανε την τσάντα τους και ξεκίνησαν για το σχολειό. Μπήκαν μέσα η Νεφέλη έκατσε μαζί με τον Ντέιβιντ και ο Λούκας πίσω σε ένα θρανίο μονός του.
-καλά που ήσουν εσύ? ρώτησε αμέσως ο Ντέιβιντ
-σπίτι μου έχει έρθει η γιαγιά μου , μου είπε να περάσεις μετά θέλει να σε δει.
-οκ, και ο Λούκας που ήταν?
-ΕΕΕ! Δεν ξέρω στο δρόμο τον βρήκα
-ναι, ναι
-θα περάσεις μετά από το σπίτι μου έτσι?
-ναι, φυσικά
-σε ποσό χτυπάει?
-σε λιγότερο από τριάντα δευτέρα και να κοιτά που χτύπησε
-ωραία πάμε έξω, βασικά εγώ πάω τουαλέτα και έρχομαι
-οκ
.................................................. .................................................. ...............
-Λούκας φώναξε ο Ντέιβιντ και εκείνος πήγε κοντά του
-τι κάνεις zogian?
-zogian? που το ξέρεις εσύ αυτό?
-το είδα γραμμένο στο δωμάτιο της Νεφέλη χθες
-γιατί ήσουν σπίτι της?
-ναι γιατί?
-κάτσε λίγο Λίζα που πας ? φώναξε ο Ντέιβιντ
-κάπου
-πρέπει να φύγω και εγώ είπε ο Λούκας και τηλεμεταφερθηκε
Σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε η Νεφέλη
-παράξενα πράγματα πριγκίπισσα
-γιατί το λες αυτό?
-τρέχει κάτι με τον Λούκας και την Λίζα?
-όχι απ ότι ξέρω
-μάλλον δεν ξέρεις γιατί εγώ τους είδα να κάνουν τώρα κοπανά μαζί
-αλήθεια?
-ναι άσε που τις προάλλες τους είδα νομίζω και για καφέ και τώρα έφυγαν βιάστηκα μαζί
-οκ πρέπει να φύγω και εγώ κάλυψε με
-Νεφέλη που πας θα έρθω μαζί σου
-ΟΧΙ
-οκ! <<ποπό τι τρομακτική άλλαξαν τα μάτια της χρώμα για μια στιγμή σαν να μου φάνηκε κάτι λάθος πάει μ αυτήν >>
Η Έριν παρακολούθησε την σκηνή και πήρε αμέσως ένα τηλέφωνο
-έρχεται η Νεφέλη από πίσω σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου