Πράγματι έξω από το σχολείο βρισκόταν ο λούκας σε λίγο έφτασαν ο ντέιβιντ με την νεφέλη.
-να σου γνωρίσω από δω λούκας ο ντέιβιντ ο καλύτερος μου φίλος είπε η νεφέλη, ο λούκας του έδωσε το χέρι και είπε
-γιατί δεν είναι κανείς εδώ τι ώρα αρχίζουμε?
-10 είπε ο ντέιβιντ ουρλιάζοντας σχεδόν.
-και τι κάνουμε από τώρα ?
-εσύ μου είπες λούκας 9 η ώρα αύριο σχολείο δεν θυμάσαι συμπλήρωσε η νεφέλη
-ναι αλλά νόμιζα ότι τότε αρχίζουμε
-και τι θα κάνουμε τόση ώρα εδώ? Ρώτησε ο ντέιβιντ
-πάμε να κάτσουμε μέσα θέλω να σας πω κάτι σημαντικό είπε η νεφέλη και τα παιδιά απορημένα την ακολούθησαν και όταν έκατσαν η νεφέλη άρχισε
-λοιπόν λούκας εγώ και ο ντέιβιντ είχαμε ένα συγκρότημα παλιά, αλλά διαλυθήκαμε γιατί ήμασταν οι μόνοι που το είχαμε πάρει σοβαρά το θέμα και κανένας άλλος. Και έλεγα μήπως ήθελες να μπεις και εσύ γιατί λέμε να το ξαναφτιάξουμε
-wow princess σ’ αγαπώ φώναξε ο ντέιβιντ και την αγκάλιασε
-εντάξει εσύ έχεις ωραία φωνή εγώ παίζω κιθάρα εσύ ντέιβιντ τι κάνεις?
-παίζω ντραμς αλλά χρειάζομαι καινούργια γι αυτό μαζεύω λεφτά να αγοράσω
-είναι πολύ καλός πετάχτηκε η νεφέλη
-και που θα κάνουμε πρόβα?
-στο σπίτι μου συνήθως κάναμε έχουμε και έναν ακόμα στο συγκρότημα στα πλήκτρα τον στίβεν είναι πολύ καλό παιδί είπε η νεφέλη
-εγώ λέω σήμερα να έρθετε στο δικό μου να το συζητήσουμε, αν και δεν νομίζω να αρνηθώ είπε ο λούκας βαριέμαι πολύ σ αυτή την πόλη είναι βαρετή
-στο σπίτι σου να πεις και στον γορίλα να μας αφήσει είπε η νεφέλη και γέλασε
-όχι ξέρεις εσύ πώς να μπεις και να μην σε αντιληφθεί κανείς οπότε μην χτυπήσετε είπε ο λούκας χαμογελαστά
-ναι οκ είπε η νεφέλη και σκεφτόταν τι θα κάνει
-νεφέλη πριγκίπισσα που ταξιδεύεις σήκω σε λίγο θα μπούμε την διέκοψε ο ντέιβιντ από τις σκέψεις τις.
-πάω να μιλήσω λίγο στην Λίζα είπε η νεφέλη και έφυγε, η λίζα ήταν από τις πιο ωραίες κοπέλες του σχολείου πάντα ήταν ερωτευμένη με τον γκάμπριελ και γι αυτό και για άλλα μισούσε την νεφέλη αλλά παρόλα αυτά για κάποιο λόγο έκανε την φίλη της, η νεφέλη την αγαπούσε πολύ παρόλα που την εκνεύριζε αυτή η παρέα. Η λίζα καθόταν με την Μαίρη το σκυλάκι της που την έκανε ότι ήθελε, η Μαίρη ήταν η κοπέλα του Πήτερ του πιο ωραίου του σχολείου, έτσι όπως προχωρούσε η νεφέλη κατά λάθος έπεσε πάνω στον πήτερ
-βάλε γυαλιά μικρέ του είπε δεν βλέπεις την εκνεύριζε πάρα πολύ, ο πήτερ την προσπέρασε χωρίς να την κοιτάξει καν αυτό την έκανε να τον αντιπαθεί περισσότερο. Ο ντέιβιντ που παρατηρούσε σχολίαζε και γελούσε
-γιατί γελάς ντέιβιντ?
-κοίτα λούκας την νεφέλη έχει πολύ πλάκα όλο τσακώνεται με τον πήτερ
-και γιατί αυτό?
-δεν ξέρω η νεφέλη μετακόμισε με τους γονείς της εδώ όταν ήταν δώδεκα χρονών δηλαδή πρώτη γυμνασίου και στην αρχή δεν μιλούσε σε κανέναν γιατί μας τρόμαζε λιγάκι, είναι πολύ λευκή και λέγαμε ότι είναι άρρωστη και την αποφεύγαμε και ο πήτερ τότε την πείραζε πολύ την έλεγε άσχημη και βρικόλακα εκείνη καθόταν πάντα σε μια γωνιά και δεν του μιλούσε μόνο μια φορά είχε κλάψει όταν ήταν Τρίτη γυμνασίου οι γονείς της πέθαναν σε τροχαίο κάηκαν ζωντανοί και η νεφέλη έμεινε μόνη της με την αδερφή της την άμη και τον ματίας τον αδερφό της μεγαλύτεροι από κείνη, παρόλα αυτά ο πήτερ την ενοχλούσε ακόμα εκείνη γελούσε μαζί του ότι και να της έκανε αλλά τώρα την εκνευρίζει. Μην της πεις ότι στα είπα
-όχι, αλλά αν είναι δυνατόν άσχημη η νεφέλη ? Γιατί την έλεγε έτσι? Είναι η πιο όμορφη κοπέλα που έχω δει στην ζωή μου
-εσύ απ’ όλα αυτά αυτό συγκράτησες λούκας ότι την έλεγε άσχημη? Είπε θυμωμένα ο ντέιβιντ
-τα άλλα τα ήξερα γι αυτό δεν μου έκαναν εντύπωση η μητέρα της ήταν συγγραφέας μ άρεσαν τα βιβλία της και έμαθα για τον θάνατο της
-και που ήξερες ότι ήταν η μητέρα της?
-είναι ίδιες ντέιβιντ δεν την έχει δει την μητέρα της? Ρώτησε ο λούκας
-όχι δεν την έχω δει δεν ξέρω δεν το είχα προσέξει....
Εκείνη την στιγμή διέκοψε την συζήτηση την συζήτηση τους η νεφέλη και η λίζα.
-από δω η λίζα λούκας είπε η νεφέλη
-χάρηκα είπε ο λούκας και γύρισε στον ντέιβιντ να του πει κάτι, η λίζα ψιθύρισε στο αυτί της νεφέλης
-είδες δεν μου έδωσε καθόλου σημασία αν είναι δυνατόν είμαι η πιο όμορφη κοπέλα στο σχολείο.
-έλα σταμάτα είπε η νεφέλη γελώντας και χτύπησε το κουδούνι και μπήκαν μέσα
Όταν σχόλασαν ο λούκας η νεφέλη και ο ντέιβιντ φύγανε μαζί γι να κανονίσουν και για τ’ απόγευμα τι 8α κάνουν, πίσω τους ήταν ο γκάμπριελ και ο πήτερ και συζητούσαν για την νεφέλη και όλα όσα έγιναν
-πήτερ είμαι πολύ στεναχωρημένος πώς να την κάνω να γυρίσει πίσω?
-μίλα της ξανά
-θα με σκοτώσει μίλησε της εσύ στ ορκίζομαι δεν έκανα τίποτα με την άλλη
-γιατί εγώ?
-γιατί είσαι ο καλύτερος μου φίλος και ξέρει ότι σε σένα λέω πάντα την αλήθεια και δεν θα σε αμφισβητήσει
-μπα δεν θα καταφέρω τίποτα αλλά θα κάνω μια προσπάθεια αύριο
-τι αύριο πήτερ πήγαινε τώρα σε λίγο που στρίβει μόνη της
-καλά ρε καλά μην σπρώχνεις μέλι έχει και κάνεις έτσι?!
-.....
-ναι ε?!
πιο πέρα ο λούκας έλεγε στα παιδιά να πάνε το απόγευμα σπίτι του για πρόβα και να μην χτυπήσουν να μπούνε από κει που μπήκε η νεφέλη
την προηγούμενη φορά για να δει τι έκανε.
-όχι είπε η νεφέλη θα τα πούμε στο μετρό θέλω να πάρω κάτι και θέλω να έρθετε μαζί μου
-καλά εντάξει έξι στο μετρό είπε ο ντέιβιντ και η νεφέλη συνέχισε μόνη της
από πίσω της ένιωθε κάποιος να την ακολουθεί αλλά δεν γύρισε το κεφάλι, ξαφνικά ένιωσε ένα χέρι να την τραβάει.
-πήτερ? με τρόμαξες τι θες και μ ακολουθείς?
-ήθελα να σου μιλήσω
-ναι ξέρω γιατί σας άκουσα πριν
-μας άκουσες ? πώς ?ήμασταν μακριά
-εννοώ φαντάζομαι γιατί θα λέγατε
-α, ναι αυτό! ξέρεις δεν τα πάμε καλά αλλά πιστεύω ότι πρέπει να με πιστέψεις ο γκάμπριελ σου λέει την αλήθεια
-και γιατί πήτερ έρχεσαι εσύ να μου τα πεις αυτά αυτό θες να είμαι πάλι με τον γκάμπριελ? και ας..... και σταμάτησε
-κι ας ? η νεφέλη δεν μίλησε και προχώρησε να φύγει δεν την ακολούθησε δεν ήθελε να την πείσει δεν ήθελε να τους ξαναδεί μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου