ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο- Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ

Σε μια χώρα σαν το Japon τόσο ήσυχη και γαλήνια κανείς δεν μπορεί να μην ακούσει την κραυγή μιας γυναίκας να τρέχει απεγνωσμένη με ένα μικρό κοριτσάκι αγκαλιά και να φωνάζει σε κάποιους μαυροφορεμένους
-αφήστε μας ήσυχες, πείτε στο αφεντικό σας ότι η Νεφέλη δεν είναι πια μια από μας είναι απλώς μια θνητή και ξαφνικά ένα σύννεφο τους κάλυψε και εξαφανίστηκε μαζί με την μικρή.
14 χρόνια η μικρή νεφέλη έχει γίνει σχεδόν γυναίκα και αυτή την φορά δεν την κυνηγάει κανένας μαυροφορεμένος άντρας, αλλά ένας γοητευτικός νεαρός ξανθός με όμορφα γαλαζοπράσινα μάτια και από τα ρούχα που φοράει φαίνεται να είναι αθλητής εκείνη να επιταχύνει όλο και πιο γρήγορα και τα κατάμαυρα μακριά μαλλιά της να πηγαίνουν πέρα δώθε από τον αέρα.
-νεφέλη σε παρακαλώ σταμάτα θέλω να σου μιλήσω, μην κάνεις σαν μωρό, σ’ αγαπάω!
-όχι γκάμπριελ , εσύ αγαπάς μόνο τον εαυτό σου, παράτα με έλα τώρα! του φώναζε η νεφέλη ενοχλημένη
-να σου εξηγήσω! Είπε ο γκάμπριελ
-έλα άντε πες μου
-δεν είναι αυτό που νομίζεις νεφέλη εγώ ήμουν στα αποδυτήρια και εκείνη ήρθε και με φίλησε για μένα μόνο εσύ υπάρχεις και καμία άλλη στ ορκίζομαι
-αυτά αλλού δεν είμαι πέντε να με κοροϊδεύεις, έλα πήγαινε τώρα σπιτάκι σου αλήθεια ήταν πολύ όμορφο όλο αυτό που ζήσαμε αλλά να σου πω και κάτι και να μην γινόταν αυτό εμείς θα χωρίζαμε.
-εγώ ποτέ δεν θα σε χώριζα της είπε
-θα το έκανα αυτό εγώ όμως γιατί δεν πάει άλλο κουράστηκα από σένα τους αγώνες σου, τους φίλους σου τα πάντα γι αυτό άσε με μόνη μου
-τα λες αυτά επειδή είσαι θυμωμένη κοριτσάκι μου έλα εδώ να σου δώσω ένα φιλί
-μα σε παρακαλώ γκάμπριελ καταλαβαίνεις τι σου λέω?!
-μα νεφέλη
-δεν υπάρχει μα έλα γεια πρέπει να πάω να πάω να πάρω κάτι cd με τον ντέιβιντ, αα να αυτός είναι αντίο! Και πήγε κοντά στον ντέιβιντ, που είναι ο καλύτερος φίλος της και την αγαπάει πολύ και την στηρίζει σε όλα.
-τι έγινε princess ; ρώτησε ο ντέιβιντ
-αυτό που μου είχες πει τον είδα να φιλιέται μ άλλη νομίζει ότι μπορεί να με κοροϊδέψει, προχώρα
-είναι πίσω μας
-δεν με νοιάζει ας είναι ο ηλίθιος!
Και προχώρησαν σε λίγα λεπτά ήταν στο μαγαζί με τα cd o Γκάμπριελ μπήκε και αυτός στο μαγαζί, ήταν ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά στο playtown, είχε πάντα πολύ κόσμο μια μικρή πίστα που φιλοξενούσε ερασιτεχνικά συγκροτήματα και τεράστιους διαδρόμους. Η νεφέλη και ο ντέιβιντ βρίσκονταν στο διάδρομο πέντε που ήταν η κλασική μουσική. Ο γκάμπριελ ήταν σχεδόν δίπλα τους, ο διάδρομος ήταν σχεδόν άδειος μόνο ένα αγόρι βρισκόταν λίγο πιο πέρα και διάλεγε κάτι cd.
-νεφέλη τι την θες την κλασική μουσική? Ρώτησε ο ντέιβιντ
-θα σου πω μετά θέλω να το προσθέσω σε κάποια τραγούδια μας θα δεις
Ο γκάμπριελ την πλησίασε ξανά αυτήν την φορά με άγριες διαθέσεις και την άρπαξε από το χέρι και της είπε
-θα έρθεις μαζί μου τώρα εμένα δεν μ αφήνει καμία
-α, να που έγινε και μην ζητάς και τα ρέστα γκάμπριελ έλα σε παρακαλώ και χαμήλωσε τους τόνους της φωνής σου έχει κόσμο εδώ δεν πας καλά
Εκείνος την έσφιξε πιο δυνατά
-άσε με, με πονάς είπε η νεφέλη σχεδόν δακρυσμένη
-άσε την ήσυχη δεν άκουσες τι είπε γκάμπριελ είπε ο ντέιβιντ
-εσύ φρικιό μην μιλάς το ξέρουμε ότι αυτό ήθελες
-μην τον ξαναπείς έτσι είπε η νεφέλη νευριασμένη και ένιωσε μέσα της μια φλόγα να καίει , ο γκάμπριελ άρχισε να την σπρώχνει για να φύγουν εκείνη του φώναζε ότι πονούσε
-άσε την τώρα είπε το παιδί που καθόταν λίγο πιο πέρα αλλιώς θα το μετανιώσεις , ο γκάμπριελ τον κοίταξε νευριασμένος και προχώρησε εκείνος τότε τον άρπαξε και τον έσπρωξε πίσω ο γκάμπριελ έπεσε πάνω στα cd και έπεσαν όλα κάτω θόρυβος ακούστηκε στο μαγαζί. Ο γκάμπριελ του έδωσε μια μπουνιά και το αγόρι τον έσπρωξε και άρχισε να τον χτυπάει και αυτός, μπήκε και ο ντέιβιντ η νεφέλη άρχισε να φωνάζει και σε λίγο και τα τέσσερα παιδία βρέθηκαν στο αστυνομικό τμήμα. Αφού τα άκουσαν ο καθένας περίμενε τους γονείς του για να μπορέσουν να φύγουν. Πρώτοι πρώτοι έφτασαν οι γονείς του γκάμπριελ που μίλησαν με τους αστυνομικούς και έφυγαν αθόρυβα, και αμέσως μετά ήρθαν και οι γονείς του ντέιβιντ, η νεφέλη άρχισε να γελάει η μητέρα του είχε πλάκα έτσι όπως φώναζε στους αστυνομικούς και ο ντέιβιντ κόκκινος από την ντροπή
-μην γελάς της είπε τ αγόρι
-γιατί απαγορεύεται?
-όχι απλά εσύ φταις που μπλέξαμε
-α, για σε παρακαλώ του είπε η νεφέλη σ ευχαριστώ αλλά δεν σου είπα εγώ να του σπάσεις το κεφάλι
-ναι έχεις δίκιο έπρεπε να τον αφήσω να σου σπάσει το χέρι η νεφέλη γύρισε από την άλλη σε λίγο ήρθε και η μητέρα του λούκας, του παιδιού που βοήθησε την νεφέλη ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα , πλησίασε τον λούκας και του είπε με ένα αυστηρό ύφος
-πάω μέσα εμείς οι δυο έχουμε να πούμε πολλά και προχώρησε μπροστά
-πω αυτή δέρνει ρε συ είπε η νεφέλη , ο λούκας δεν μίλησε απλά σηκώθηκε μόλις είδε την μητέρα του να βγαίνει. Ο αστυνομικός φώναξε και την νεφέλη και της είπε να φύγει γιατί πήρε τηλέφωνο η άμη η αδερφή της και δεν μπορεί να έρθει και παρακάλεσε τον κύριο φίτ πάτερα της συμμαθήτριάς της έριν να την αφήσει και έτσι έφυγε, όταν κατέβηκε είδε τον λούκας να μαλώνει με την μητέρα του εκείνη μπήκε σε ένα αυτοκίνητο και έφυγε και ο εκείνος πήγαινε προς το πάρκο, η νεφέλη τον ακολούθησε χωρίς να ξέρει γιατί. Το πάρκο ήταν άδειο. Όταν έφτασε στο πάρκο όμως την περίμενε μια έκπληξη, ο λούκας ήταν στον αέρα πετούσε, η νεφέλη ξανακοίταξε και ο λούκας βρισκόταν ακόμα εκεί, την παράσταση έκοψε το κινητό της η νεφέλη το έβγαλε γρήγορα να το κλείσει. Όταν ξανασήκωσε το κεφάλι της ο λούκας δεν ήταν εκεί και κοίταξε φοβισμένη γύρω της
-ψάχνεις κάτι? της είπε ο λούκας που βρισκόταν δίπλα της, η νεφέλη τραβήχτηκε πίσω
-όχι του είπε απλά τυχαία ήρθα εδώ και σε είδα να
-τι είδες? Ρώτησε ο λούκας νευριασμένος
-σε είδα να πετάς λούκας
-που το ξέρεις εσύ το όνομα μου?
-το άκουσα όταν σε φώναξε η μαμά σου αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας
-και ποιο είναι κοριτσάκι μου ότι είσαι θεότρελη?!
-ξέρω πολύ καλά τι είδα
-που εννοείς ότι είδες γιατί εγώ δεν έκανα τίποτα και καληνύχτα τώρα
Και ο λούκας έφυγε να πάει σπίτι του, η νεφέλη δεν θα το άφηνε έτσι και έτσι τον παρακολούθησε ξανά. Ήξερε ότι όλα αυτά που είδε δεν ήταν της φαντασίας της και ήθελε αυτό να αποδείξει και ο λούκας της είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Ο λούκας έφτασε στο σπίτι του ήταν μια τεράστια βίλα με μεγάλους τοίχους γύρω και ένα φύλακα στην εξώπορτα, ο λούκας κάτι είπε με τον φύλακα και κατευθύνθηκε προς την αυλή σε ένα σπιτάκι πάνω στο δέντρο ήταν το αγαπημένο του μέρος από τότε που μετακόμισε με την μητέρα του στο playtown, η νεφέλη ήταν συνέχεια από πίσω του αόρατη, πρόσφατα είχε ανακαλύψει ότι μπορούσε να το κάνει αυτό και ξαφνικά ένιωσε να γίνεται ξανά ορατή και έτσι κρύφτηκε πίσω από ένα θάμνο.
-ποιός είναι εκεί ρώτησε ο λούκας τρομαγμένος γιατί είδε κάτι να κινείται στο θάμνο και πήρε μια πέτρα και την έριξε και βρήκε τον στόχο του
-αουτσ! Με χτύπησες είπε η νεφέλη και εμφανίστηκε μπροστά του ο λούκας έμεινε δεν το πίστευε
-μα καλά πώς μπήκες, ανέβα γρήγορα η μητέρα μου ανέβα
-έλα να με πάρεις
-δεν προλαβαίνω θα κάνουμε περισσότερο χρόνο
-πέτα τότε
-τι λες τώρα ανέβα γρήγορα σε παρακαλώ η νεφέλη ανέβηκε μόλις είδε τον λούκας τόσο ανήσυχο
-τέρας είναι η μαμά σου και κάνεις έτσι ?
-κοίτα κοριτσάκι δεν ξέρω τι πρόβλημα έχεις, και με ακολουθείς αλλά μην το ξανακάνεις δεν θέλω να μιλάω με κανέναν
-και γιατί αυτό? Τι σου έκανα?
-τίποτα αλλά μου λες και κάνεις αλλόκοτα πράγματα όπως το να με ακολουθείς σπίτι μου να νομίζεις ότι πετάω
-μα το είδα λούκας μην μου το αρνηθείς ξέρω τι βλέπω
-να και αυτό πάλι το όνομα μου που το έμαθες?! Βλέπεις εσύ είσαι ακόμα πιο παράξενη, η νεφέλη δεν μίλησε κοίταζε κάτι
-τι κοιτάς?
-λούκας παίζεις κιθάρα?
-ναι, παίζω νεφέλη είπε ο λούκας με ένα τόνο
-να και εσύ που το ξέρεις τ όνομα μου?
-γιατί ρε ηλίθια το φώναζε συνέχεια ο άλλος ‘νεφέλη θα έρθεις μαζί μου’
-και το συγκράτησες ?
-είναι όμορφο όνομα και είναι εκείνο που με έμπλεξε σε φασαρία δεν ξεχνιέται εύκολα, η νεφέλη γέλασε ο λούκας την κοίταξε είχε κάτι παράξενο αυτή η κοπέλα και εκεί που δεν το περίμενε πήρε την κιθάρα του και άρχισε να παίζει ένα κομμάτι και να τραγουδάει, ο λούκας έμεινε άφωνος είχε υπέροχη φωνή κι τραγούδησε το αγαπημένο του τραγούδι. Όταν σταμάτησε ο λούκας της είπε
-έχεις υπέροχη φωνή το ξέρεις? Η νεφέλη χαμογέλασε και κοίταξε την ώρα
-πρέπει να φύγω λούκας είναι αργά και θα ανησυχεί η αδερφή μου και έχουμε και σχολείο αύριο
-ναι έχουμε καλύτερα να πηγαίνεις αρκετές εκπλήξεις σήμερα σε ποιο σχολείο πηγαίνεις θέλω να σου φέρω κάτι.
-στην βασιλειάδα εδώ πιο κάτω
-θα τα πούμε εκεί τότε γιατί και εγώ εκεί γράφτηκα εννιά το πρωί
-καλά είπε η νεφέλη και του χαμογέλασε
-έλα να σε συνοδέψω να μην ρωτάει ο φύλακας
-δεν πειράζει θα βγω όπως μπήκα
-πώς δηλαδή ?ρώτησε ο λούκας
-από τα κάγκελα είπε η νεφέλη
-α ναι φυσικά από τα κάγκελα είπε ο λούκας ειρωνικά αλλά έλα καλύτερα να σε πάω εγώ ως ένα σημείο και βγήκαν και την πήγε μέχρι το σπίτι της εκείνη τον αγκάλιασε και του είπε στο αυτί
-χαίρομαι πολύ που πετάς λούκας και έφυγε, ο λούκας έμεινε να την κοιτάζει

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...